 |
|---|
History of Tabla
กลองทาบลามีประวัติมายาวนานมากครับเป็นพันๆปีได้ ต้นกำเนิดของมันเริ่มจากกลองชื่อ ปาคาวัจ (Pakawaj) เป็นกลองที่ใช้ในพิธีทางศาสนาฮินดู หลังจากนั้นราว ๕๐๐ ปีที่ผ่านมา ถึงจะมีการประยุกต์เป็นกลองทาบลา ตัวกลองทำจากไม้เนื้อแข็ง ด้านในกลวง ด้านบนขึงด้วยหนังช่วงท้องของวัวซึ่งต้องผ่านกรรมวิธีพิเศษใช้เวลานานมาเป็นเดือนกว่าจะได้ ส่วนจุดสีดำตรงกลางจะเป็นตัวกำหนดเสียงทำจากเหล็กผสมแป้งเรียกว่า ซายาฮี (Sayahi)
การเล่นกลองทาบลาจะใช้นิ้วมือเป็นหลัก นิ้วที่รัวลงไปบนกลองมากสุดคือ "นิ้วชี้" ผู้เล่นต้องใช้ความว่องไวของนิ้วมืออย่างสูง เพราะบางช่วงท่วงทำนองจังหวะจะเร่งเร้า ถัดไปอาจจะอ้อยอิ่ง แรกๆ อาจเจ็บนิ้วบ้าง แต่เมื่อฝึกไปเรื่อยก็จะชิน และไม่เจ็บอีก สิ่งที่ได้จากการเล่นกลองทาบล้า ชรีนิวาสบอกว่า ทำให้มีสมาธิ มีความสุขุมมากขึ้น และช่วยให้ผ่อนคลาย
กลองทาบลา มาจากภาษาอังกฤษว่า Tabla และอ่านเป็นคำไทยน่าจะได้ 2 แบบ คือ ทับ-บลา หรืออ่านว่า ทาบลา ซึ่งกลองทาบลาเป็นเครื่องดนตรีเก่าแก่ชิ้นหนึ่งของดนตรี และมีเสียงที่มีเอกลักษณ์เฉพาะของอินเดีย เรียกว่ามีเอกลักษณ์ทัดเทียมกับเสียงซีตาร์เลยก็ว่าได้ กลอง Tabla (ทาบลา) ประกอบด้วยกลอง 2 ตัว ตัวเสียงออกแหลมๆ สูงๆหน่อยเรียกว่า ดายัน ตัวใหญ่ เสียงต่ำกว่าเรียกว่า บายัน
